Trots op mijn kanjers, JJ voorop.

Er gebeurt qua behandeling niet zo veel dit weekend. Het is vooral aansterken nu. En ik ben zo trots op die kanjer. Gisteren spraken we einde dag nog de chirurg van de kleine buikoperatie die dag en hij legde uit dat hij zo'n pijn had. "Maar dat kan helemaal niet", zei ze. "Ik heb bijna niks gedaan!". Later denk ik er aan terug en moet ik wel glimlachen. Maar goed die pijn ligt weer achter ons. Jan Jacob was blij ons te zien en had een heel programma bedacht. Poedelen in de badkamer en even over de gang lopen. Massage van de dames. Kortom aan het werk! En zoals jullie zien: de kanjer heeft in de gang gelopen! Hij is ook even gewogen. Ai, we hadden het al wel gezien, maar flink wat gewicht verloren. De kanker eet ook aan hem. 77 kilo en een beetje en het was dinsdag nog 83 en een beetje. Dus de fysieke kant moeten we zeker ook aandacht blijven geven. De mentale kant ook heel erg. Het mannetje heeft een hoop te verwerken. En weer vooruit te kijken. Naar de stappen van komende week. Maar hij heeft de energie echt.

De andere kanjer is Eefke. Ze gaat mee naar het ziekenhuis en ze leert. Maandag heeft ze een zware dag. Zowel aardrijkskunde als biologie. We zitten zo af en toe haar een beetje speels te overhoren in het ziekenhuis. Maar het is natuurlijk voor haar echt zwaar. Met een lekkere smoothie is ze geconcentreerd nu aan het leren. Topper!

En topper nummer 3 helpt. We weten allemaal dat Berend ook heerlijk lui kan zijn. Maar nu is hij volop behulpzaam en bezig. Zelfs heerlijk gekookt voor zijn moedertje gisteren.

Dus ik ben daar wel mee gezegend.