Enelaatste blog
Hopelijk mijn ene laatste blog.
Weer een enerverende periode gehad van drie weken. (tijd vliegt voorbij) De laatst geplande kuur (de 8e in de serie) is alweer achter de rug. Ondanks de onheilspellende datum (vrijdag de 13e) viel het erg mee. Voor t eerst geen ruggeprik en daardoor gewoon het infuus al zittend kunnen ondergaan. Ben die naaldenzooi wel zat. Door oa de lading Pretnison die ik erbij krijg toch nog heel veel geslapen de afgelopen dagen. Niet meer dan enkele uren aaneengesloten, ook 's nachts, maar dat is al vanaf mei. What's new?
Mijn oncoloog en mijn case-manager (echt zo heet de toegewezen verpleegkundige ivm het medicijnen-experiment waar ik aan meedoe. Verschrikkelijke management bull-shit-woorden) zijn heel positief. Mijn algehele conditie is prima net als mijn bloed. Over 5 weken (exact geregeld volgens het experiment) een Petscan in Leeuwarden. Meten is ook hier weten.
Enkele what-if vragen besproken. Eerst maar eens positief blijven denken. Dat probeer ik al vanaf mei en dat bevalt mij goed (vositivo).
Gewoon goed doorademen en de betrekkelijkheid van alles onder ogen zien. Volg je gevoel. Indien de Petscan OK, dan over drie maanden weer op visite. Ben nu eindelijk van dat wekelijkse bloedprikken af en gebruik nu nog heel weinig medicatie.
Wat gedaan afgelopen periode? Tuurlijk. Veel rusten, sporten, goed eten en nadenken. Omdat ik heeel graag nog in de zee wilde zwemmen en me sterk voelde nog last-minute 5 nachten in zuid Spanje geweest twee weken geleden. Heerlijk. Deze zomer was dat zwemmen in zee er niet van gekomen (gek he?:)). Maak nu af en toe fietstochten om het in het ook hoofd goed te houden. Straks weer wind door m'n haar.
Hoe nu verder? 't Wordt mij regelmatig gevraagd. Roer om? Nee hoor. Dat lijkt alsof je niet blij was met wat je deed. Lesgeven is toch mijn passie. Wat is er leuker dan met jonge mensen van tegen de 20 op te mogen trekken? De manier waarop dit werk is ingebed in zo'n grote prestatiegerichte organisatie, moet ik wellicht eens kritisch tegen het licht houden. Hulp vragen bij klussen waar ik in vastloop en misschien meer tijd nemen voor andere levensaspecten. (wie heeft dat niet? dus niets nieuws onder de zon) Eigen kids zijn nu de deur uit. Da's een hele grote verandering. Dus herschikking van vrije tijd en werk. Mis de dagelijkse routine met (veel) anderen om me heen. Mij maak je niet blij met n hele dag vissen. Strand, vooral veel strand en water is nodig. In lemmer hebben we ook strand maar misschien is dat nog niet genoeg. Straks hopelijk gewoon weer doorzakken zonder discussie over de dood. Zonder alcohol bevalt eigenlijk erg goed.
Over 1 maand, eind november dus hopelijk m'n laatste blog. Niet omdat ik t loodje leg maar omdat t grootste leed lijkt geleden terwijl ik op 2 mei naar huis werd gestuurd als onbehandelbaar, ga de boel maar regelen. Blijkbaar bedoelden ze net als mijn moeder: (soms) onhandelbaar. Fijn gek dus. heerlijk toch? Mooi levensmotto.