En zo makkelijk is het niet

Vrijdag JJ misselijk en moe in huis, maar wij beiden in de hoop dat het snel beter zou worden. Dat viel toch wel tegen. Het was voor JJ een zwaar weekend. En het gekke is dat ie gisteravond om 22 uur zei: ik heb het dieptepunt gehad volgens mij. Zo fijn is dat. Ook voor ons er omheen echt een opluchting dat het diepste punt weer geweest is, lijkt het. Verder is vandaag een feest en besef van enorm geluk en dankbaarheid. We wonen heerlijk, twee kinderen (en aanhang deels) thuis. Die het samen ook echt even heel fijn vinden om bij te praten en te genieten van de geneugten van thuis Gelukgevoel gewoon. Dus dat geeft allemaal kracht om weer door te gaan. Kracht is ook nodig omdat bij mijn (Karin) ouders het niet goed gaat. Moederlief gaat redelijk momenteel, maar vaderlief gaat niet goedt. Dus hij morgen naar UMCG voor checks. Het is allemaal maar wat.